Wybór odpowiedniej śruby powinien być podyktowany jej przyszłym przeznaczeniem oraz rodzajem materiału, do jakiego zostanie wykorzystana. Oprócz rodzaju śruby ze względu na kształt łba czy rodzaj zakończenia albo gniazda, trzeba wziąć pod uwagę między innymi rozmiar oraz klasę wytrzymałości. Parametry te określane są na podstawie specjalnie wytyczonych norm krajowych oraz międzynarodowych. Rozważając zakup śrub w sklepie online lub stacjonarnym, spotykamy się z różnymi oznaczeniami. Warto umieć je odczytywać, ponieważ zazwyczaj zawierają wszystkie interesujące nas dane.

Normy i rozmiary

W odniesieniu do śrub stosuje się trzy rodzaje norm: Niemieckiego Instytutu Normalizacyjnego (DIN), Polskiej Normy (PN) oraz Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO). Warto zwrócić uwagę zwłaszcza na wartość Polskiej Normy. Jeżeli dany produkt posiada oznaczenie PN oznacza to, że śruba została poddana dokładnemu badaniu, w wyniku którego stwierdzono jej zgodność ze wszystkimi wymaganiami. Zyskujemy wówczas pewność, co do jakości i bezpieczeństwa produktu. Normą DIN zazwyczaj wyrażany jest kształt łba. Obok niej znajduje się oznaczenie grubości śruby, wyrażane symbolem M oraz jej długość, podawana w milimetrach. Standardowe długości śrub mieszczą się w przedziale od 8 do 260 milimetrów. W oznaczeniach możemy się również spotkać z literami A, B, C – które określają dokładność wykonania. A – dokładna, B – średnia, C – zwykła.

Klasa wytrzymałości

Klasę wytrzymałości opisuje się dwucyfrowo, z kropką pomiędzy cyframi. Polska Norma klasyfikuje śruby według 10 klas wytrzymałości: 3.6, 4.6, 4.8, 5.6, 5.8, 6.8, 8.8, 9.8, 10.9, 12.9. Pierwsza wartość (Rm) oznacza granicę wytrzymałości na rozciąganie i ujęta jest w stosunku 0.01. Druga wartość (Re) określa granicę plastyczności i podawana jest w stosunku procentowym wobec wytrzymałości na rozciąganie. Obie wartości mierzone są w megapaskalach. Im wyższe wartości, tym większa wytrzymałość śruby. Klasa wytrzymałości 3.6 to stal niskowęglowa, a od 4.6 do 6.8 średniowęglowa. Klasami powyżej tych wartości oznacza się stal hartowaną, posiadającą dodatki stopowe: bor, mangan lub chrom. Najwyższa klasa wytrzymałości 12.9 to stal niskostopowa, posiadając w swoim składzie jeden z takich składników, jak chrom, nikiel, molibden lub wanad.