Nity to metalowe elementy konstrukcyjne, stosowane do łączenia płaskich części. Dawniej stosowano klasyczne nity z zasklepianą zakuwką, natomiast obecnie wykorzystuje się nity zrywalne. Mają postać rurki z łebkiem, w której znajduje się pręcik z drutu. Zakończony jest on zgrubieniem o średnicy większej niż średnica rurki. W procesie nitowania drucik zostaje zerwany w miejscu przewężenia i wyciągnięty. Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów nitów zrywalnych. Czym się kierować przy ich wyborze?

Materiał, z jakiego wykonane są nity

Materiał jest podstawowym kryterium, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze odpowiednich nitów. Jest to istotne z tego względu, że wpływa na trwałość połączenia i decyduje o właściwościach antykorozyjnych. Nit powinien mieć te same (lub bardzo zbliżone) właściwości mechaniczno-fizyczne, co łączone elementy. W sytuacji, w której dwa różne metale będą ze sobą pozostawać w styczności – może dojść do wytworzenia korozji galwanicznej. Dodatkowo, rodzaj materiału będzie warunkował odporność nitu na podwyższoną temperaturę. Nity produkuje się z następujących materiałów:

  • Aluminium. Nity aluminiowe mają uniwersalne zastosowanie, choć różnią się między sobą zawartością stopu magnezu. Miękkie aluminium sprawdzi się w przypadku materiałów delikatnych i podatnych na uszkodzenia, natomiast twarde stosowane jest wszędzie tam, gdzie niezbędna jest odporność na rozciąganie i ścinanie.
  • Stal. Nity stalowe mają uniwersalne zastosowanie.
  • Stal nierdzewna. Nity ze stali nierdzewnej doskonale nadają się do konstrukcji zewnętrznych, ponieważ mają właściwości antykorozyjne i nie poddają się negatywnemu działaniu czynników atmosferycznych. Wykorzystuje się je także w przemyśle spożywczym.
  • Miedź. Nity miedziane charakteryzują się przewodnictwem cieplnym i elektrycznym.
  • Stop miedziano-niklowy. Nity z tego stopu również można wykorzystywać w środowisku, w którym łatwo o korozję, ale także przy podwyższonych temperaturach.

Kształt główki i przekrój trzonka

Podstawowym kryterium podziału nitów jest kształt główki, czyli łba. Najpopularniejsze są główki kuliste ze względu na niską cenę i trwałość połączenia. Nie należą jednak do najbardziej estetycznych rozwiązań. Główki płaskie pozwalają na uzyskanie całkowicie płaskiej powierzchni po zakończeniu procesu nitowania. Trzeba mieć jednak na uwadze, że spojenie przy pomocy nitów z płaskim łbem jest słabsze niż w przypadku innych typów. Na rynku dostępne są ponad to główki grzybkowe, trapezowe oraz soczewkowe. Z kolei ze względu na przekrój trzonka nity możemy podzielić na pełne, drążone oraz rurkowe. Nity drążone i rurkowe nie są rekomendowane na twardych materiałów. Trzpień w takich nitach jest pusty w środku. Na koniec warto wspomnieć o nitach ślepych, czyli jednostronnie zamykanych.